Irena Kuchta-Szumlańska twardo stąpa po ziemi. Prowadzenie firmy wymaga rozważnych kroków, ale decyzja o powrocie w rodzinne strony powstała w nieoczekiwanych okolicznościach.

– Stała się niesamowita rzecz. Byłam wtedy na Cyprze. Przyśniło mi się, że zajmuje się gospodarstwem w Zarzeczu i wygrałam konkurs na najładniejsze obejście. Nigdy nie miałam snów z nim związanych. Obudziłam się i stwierdziłam, że nie mam wyjścia, to znak – mówi właścicielka Różanego Domu.

Nie tylko przejęła, ale dokupiła ziemi. Jeszcze nie sprowadziła się na stałe pod Rawę Mazowiecką. Mieszka w Opocznie. Jak tam trafiła?

Z Zarzecza wyjechała w latach osiemdziesiątych już jako mężatka z Wiesławem, który pochodził ze Złotej.

– Wyjechaliśmy do Opoczna, do pracy przy płytkach ceramicznych. Mieszkaliśmy w hotelu robotniczym – wspomina.

Wkrótce dostali 30-metrowe mieszkanie. Wiesław nie rezygnował z marzeń o domu. W końcu wybudował go. Pod koniec lat 80-tych fabryka i cała gospodarka przechodziła wstrząs ustrojowy. Jej mąż postanowił założyć firmę, a potem jeszcze zaryzykował...

Pamiętam ten dzień. Mąż wypłacił wszystkie pieniądze i z wypchanymi banknotami kieszeniami pojechał do Włoch. Był pierwszym, który sprowadził włoskie płytki łazienkowe do Polski.

Firma szybko się rozwiała. Pani Irena rzuciła pracę w fabryce płytek ceramicznych. Musiała jednak przejąć całkowicie firmę.

– Miałam 39 lat, gdy mąż zmarł – wspomina.

To były ciężkie chwile, ale utrzymała firmę. Dziś coraz więcej obowiązków przekazuje synowi. Ma swoje plany.

Przejęła rodzinne gospodarstwo. Z nowym mężem zaczęli od oczyszczenia stawu i poprawy łąk. Natomiast długo zastanawiali się, co zrobić z polami.

– Najpierw chciałam zasiać aramantus. Miejscowi mnie odwiedli. Następnie ziemniaki, ten pomysł też im się nie podobał – opowiada.

Przy trzecim pomyśle już zdecydowała sama. Podczas wizyty u Mirosława Angielczyka prowadzącego na Podlasiu „Ziołowy zakątek” usłyszała o uprawie róż.

Dokładniej o przetwarzaniu owoców, ale też płatków kwiatów. Ewa Nagórska, przyjaciółka, która o różach wie wszystko, pomogła wybrać odpowiednie gatunki. Tak powstał Domek Różany. 

To trochę powrót do dzieciństwa. Mój tata pracował w „Tatarze” zakładzie przerobu owoców i warzyw. Chodziłam do niego, zapach przetworów utkwił mi w pamięci.

Wybrała różę „Hansa” i róże cukrowe. Ich owoc są duże i najlepiej nadają się na przetwory. Złożyła wniosek na dotacji do LGD Kraina Rawki myśli o rosarium. Już nie może doczekać się lata. Doskonale pamięta, jak w Zarzeczu zakwitła jej pierwsza róża. Zrobiła zdjęcie.

– W tym roku miałam pierwszy zbiór. Owoce suszyłam w domu. Pachniało bardzo słodko, niczym słodkościami – po chwili Irena Kuchta-Szumlańska prostuje wcześniejsze słowa ze śmiechem dodając: – Mój dom pachnie miłością.