– Chętni zgłosili się już na drugi dzień od kiedy ogłosiliśmy nabór. Niektórzy zadeklarowali udział we wszystkich turnusach obozu – informuje Judyta Kurowska-Ciechańska, wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Miłośników Kolei.

Do pracy zgłaszają się uczniowie szkół kolejowych, studenci.

– To jest spotkanie dla wielu wyjątkowe – mówi wiceprezes PSMK. – Byli na poprzednich obozach i chętnie wracają, albo zwiedzali turystycznie parowozownię, spodobało im się i teraz chcą spędzić tu trochę więcej czasu, poznać lepiej obiekt, popracować – dodaje.

19-letni Wiktor Kuba z Warszawy, chciał zostać policjantem, ale – jak przyznaje – gdy na etapie rekrutacji do szkoły średniej, przypomniał sobie, że lubi pociągi, kierunek był tylko jeden – technikum kolejowe.

Wspomina, jak pierwszy raz w podróż koleją zabrała go babcia.

– Miałem 6 lat, gdy z babcią jechałem pociągiem na działkę, spodobało mi się, zaczarowało i zostało ze mną aż do teraz. A teraz doskonale wybrałem – ocenia swój wybór Wiktor. – Aktualnie kończę szkołę i przyszłość wiążę już tylko z koleją. Chciałbym pracować jako maszynista w pociągu, jego kierownik albo konduktor – marzy nastolatek.

Od półtora roku Wiktor jest wolontariuszem w skierniewickiej parowozowni.

– Jest dużo pracy, ale jest jeszcze coś, czego nie ma nigdzie indziej – wyjątkowy klimat, który tworzą stare wagony i pociągi z duszą – mówi.

O obozie wolontariackim w parowozowni dowiedział się od kolegi w ubiegłym roku. Była pandemia, kiedy pierwszy raz trafił tu jako wolontariusz.

Kolej to także pasja Michał Krzemienieckiego, ucznia liceum ogólnokształcącego w Gdańsku.

Osiemnastolatek nie łączy jednak z koleją swojej przyszłości. Jak przyznaje, od małego lubił pociągi.

– Jeździłem nimi z rodzicami, dziadkami i traktowałem jako ciekawy środek transportu – przyznaje Michał.

Jak zauważa, współczesna kolej jest zupełnie inna. Ta stara, którą pamięta miała duszę, dlatego przychodząc do parowozowni przenosi się w czasie.

– Jak dawniej się jeździło pociągiem, czuć było zapach smaru, dźwięki hamulców lokomotywy i jeszcze to napięcie w oczekiwaniu na pociąg, gdy było gorąco lub gdy pociąg się opóźniał, to zawsze było coś – opowiada z refleksją młody mieszkaniec Gdańska.

Podczas turnusu, pierwszy raz miał okazję nocować w parowozowni, tak blisko torów kolejowych.

– Jest głośno, słychać wagony, szyby w oknach się trzęsą, ale doświadczenie jest niesamowite. Nie doświadczymy tego nigdzie, w żadnym hotelu, tylko tutaj można poczuć kolej - podkreśla.

Na obóz Michał przyjechał z Gdańska.

– Wsiadłem w pociąg o godz. 4 rano, żeby tu dojechać, w zeszłym tygodniu przyjechałem tu pierwszy raz. Byłem na wakacjach w Turcji, przeglądałem Facebooka, gdy wyświetliła mi się strona parowozowni i ogłoszenie o naborze na obóz. Zapisałem się jeszcze będąc w Turcji, a gdy tylko wróciłem z wakacji, spakowałem się i przyjechałem do Skierniewic.

Parowozownia od początku zrobiła na nastolatku ogromne wrażenie.

– Zobaczyć starą lokomotywę z bliska, zobaczyć jak to kiedyś działało, niesamowite wrażenie, ale największe zrobiła na mnie działająca obrotnica – przyznaje Michał. – Jak wyjeżdżałem stąd tydzień temu, wiedziałem, że chcę tu wrócić za tydzień. Dlaczego? Bo jest niesamowita atmosfera podczas spotkania pasjonatów kolei, i choć pracujemy tu ciężko, fizycznie, to nie doświadczymy tyle kolei nigdzie indziej. Na pewno jeszcze tu wrócę – deklaruje wolontariusz.