Jubileusz (18 września w kinoteatrze Polonez w Skierniewicach) stanowił nie tylko okazję do podsumowania działań stowarzyszenia, ale również do refleksji nad zmianami w postrzeganiu osób z niepełnosprawnościami na przestrzeni lat.

Trzy dekady wsparcia i integracji

Od momentu powstania w 1994 roku, „Wspólna Troska” stała się ważnym filarem wsparcia dla rodzin, podejmując liczne inicjatywy na rzecz integracji i aktywizacji osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. Przewodnicząca Zarządu Głównego stowarzyszenia, Ewa Kaźmierczak, wspomina, że początki działalności były trudne:

- Kiedy zaczynaliśmy, sektor pozarządowy istniał, ale w niewielkim zakresie. Można powiedzieć, że przecieraliśmy szlaki w tym zakresie w Skierniewicach. Teraz wygląda to zupełnie inaczej, możliwości jest o wiele więcej – podkreśla.

W ciągu trzydziestu lat istnienia stowarzyszenia, nie tylko rozszerzyły się możliwości działania na rzecz osób z niepełnosprawnościami, ale także znacząco zmienił się sposób, w jaki społeczeństwo postrzega te osoby. W latach 90. osoby z niepełnosprawnościami były często marginalizowane, a ich udział w życiu społecznym i kulturalnym był ograniczony. Brakowało odpowiednich przepisów prawnych, infrastruktury oraz świadomości społecznej. Dziś sytuacja wygląda zupełnie inaczej.

Zwiększona dostępność i aktywizacja zawodowa

- Widać rosnącą świadomość obecności osób z niepełnosprawnościami na różnych wydarzeniach oraz w życiu kulturalnym i społecznym miasta. Sami aktywnie uczestniczymy w tych działaniach, nie obawiamy się wychodzić do kina czy restauracji. Organizujemy również wyjazdy i wycieczki – podkreśla Joanna Pilarska ze Stowarzyszenia „Wspólna Troska”.

Ważnym aspektem, który przyczynił się do zmiany postrzegania osób z niepełnosprawnościami, była coraz większa dostępność usług oraz możliwości aktywizacji zawodowej i społecznej. Dzięki inicjatywom takim jak „Wspólna Troska”, osoby z niepełnosprawnościami mogą realizować się zawodowo, a także brać aktywny udział w życiu kulturalnym i społecznym.

- Realizujemy różnorodne formy aktywności zawodowej. Możliwości działania i aktywizacji osób są dostępne praktycznie w każdej sferze życia i dla ludzi w każdym wieku – dodaje Ewa Kaźmierczak.

Stowarzyszenie od lat stawia na samodzielność swoich podopiecznych i dąży do tego, aby wyjścia na zewnątrz, uczestnictwo w wydarzeniach publicznych, było naturalnym elementem ich życia.

Wolontariat i promocja społeczeństwa obywatelskiego

Równie istotna jest historia samego stowarzyszenia, które swoje korzenie ma w końcu lat 80., kiedy to rodzice dzieci z niepełnosprawnościami zaczęli się samoorganizować. Początkowo działali przy Oddziale Stowarzyszenia „Civitas Christiana” w Skierniewicach, a później współpracowali z Towarzystwem Przyjaciół Dzieci. W 1994 roku podjęto decyzję o założeniu własnej organizacji, co zaowocowało powstaniem Stowarzyszenia „Wspólna Troska”. Od tamtej pory stowarzyszenie dynamicznie się rozwijało, zakładając nowe koła w różnych miastach, takich jak Rawa Mazowiecka, Jaktorów czy Żyrardów. Jednym z kluczowych momentów w historii organizacji było przejęcie nadzoru nad Domem Dziennego Pobytu w Żyrardowie w 1995 roku, a także utworzenie Ośrodka Opiekuńczo-Rehabilitacyjnego dla Dzieci Niepełnosprawnych w Skierniewicach w 1997 roku. Placówki te stały się istotnymi punktami wsparcia dla dzieci z niepełnosprawnościami i ich rodzin, oferując opiekę, rehabilitację oraz możliwość rozwoju osobistego.

Zmiany administracyjne w kraju na przełomie lat 90. doprowadziły do usamodzielnienia się kół stowarzyszenia i powołania nowych, lokalnych organizacji. Jednak „Wspólna Troska” nadal odgrywała kluczową rolę w regionie, szczególnie dzięki działaniom na rzecz promocji społeczeństwa obywatelskiego oraz wolontariatu. W 2001 roku stowarzyszenie zainicjowało działania na rzecz promocji wolontariatu w Skierniewicach, co do dziś pozostaje jednym z ważniejszych elementów jego działalności. Na przestrzeni trzydziestu lat, „Wspólna Troska” stała się symbolem determinacji, współpracy i ciągłej walki o prawa i godność osób z niepełnosprawnościami.

Organizacja nie tylko oferuje pomoc rodzinom z dziećmi z niepełnosprawnościami, ale także aktywnie działa na rzecz budowania społeczeństwa otwartego, w którym każdy, niezależnie od swoich ograniczeń, może znaleźć swoje miejsce. Nadanie Ośrodkowi Opiekuńczo-Rehabilitacyjnemu imienia Jana Pawła II było symbolicznym gestem podkreślającym znaczenie chrześcijańskich wartości w działalności stowarzyszenia, a także ukłonem w stronę duchowego dziedzictwa, które promuje pomoc i solidarność z potrzebującymi. Dzięki wysiłkom stowarzyszenia i podobnych organizacji, osoby z niepełnosprawnościami stały się widoczne w przestrzeni publicznej.

Walka z uprzedzeniami i stereotypami

Dzięki wysiłkom stowarzyszenia i podobnych organizacji, osoby z niepełnosprawnościami stały się widoczne w przestrzeni publicznej. Stowarzyszenia takie jak „Wspólna Troska” nie tylko pomagają swoim podopiecznym, ale również zmieniają społeczeństwo, walcząc z uprzedzeniami i stereotypami. Trzy dekady działalności, nie można nie dostrzec ogromnego wkładu „Wspólnej Troski” w budowanie lepszego, bardziej otwartego społeczeństwa. Działalność stowarzyszenia to przykład, jak dzięki determinacji, wsparciu i solidarności można realnie wpływać na życie innych, dając im nadzieję na lepszą przyszłość.