Jeszcze pięćdziesiąt lat temu parterowe, drewniane domy były  stałym elementem skierniewickiego krajobrazu. Do dziś przetrwało ich tylko kilka. Są takie adresy jak Jagiellońska, Czysta, Strykowska, Okrzei,  Bielańska... W przeszłości  drewniana zabudowa często wypełniała całą ulicę.
 

Pierwszy pogrom przyszedł wraz z pożarem we wrześniu 1939 roku. Burza ogniowa wywołana bombami  zapalającymi  pochłonęła cały kwartał  miasta  między ulicami Żwirki, Gałeckiego a Jagiellońską.

Po wojnie, wyeksploatowane drewniane domy nie pasowały do propagandowego obrazu szczęśliwej i nowoczesnej Polski Ludowej.
 

Z drugiej strony, nie da się ukryć, że stan techniczny oraz warunki sanitarne wielu z nich były drastycznie niskie. Kolejna fala rozbiórek to koniec lat pięćdziesiątych. Wtedy to powstawały pierwsze bloki w mieście.

Następna duża przebudowa miasta to okres po uzyskaniu przez Skierniewice statusu miasta wojewódzkiego.
 

Podsumowując, drewniana zabudowa miasta, która przetrwała do dziś, nie jest jakimś wielkim skarbem urbanistycznym czy perełką architektury. Niemniej, warto jednak zachować część z nich dla potomnych, inaczej nie uwierzą, że w złośliwym powiedzonku „Skierniewice miasto bycze, trzy stodoły, dwie ulice” jest ziarenko prawdy.

A o tym jak może wyglądać udana rewitalizacja drewnianego domu, możemy przekonać się na spacerze ulicą Czystą.