Na udział w spotkaniu z cyklu „Rawianin Sukcesu” siatkarz namawiany był przez władze Towarzystwa kilkukrotnie. Wahał się. – W końcu uznałem, że może to, co robię nie jest sukcesem na miarę Nobla, ale czuję, że w życiu osiągnąłem sukces, który przełożył się zarówno na wyniki moje, jak i zawodników, których miałem przyjemność trenować – przyznał Alojzy Świderek.

Jak zaczęła się jego przygoda ze sportem? Co uznaje za swój największy sukces – zawodnika i trenera? O tym piszemy w aktualnym wydaniu „Głosu Rawy Mazowieckiej i Okolicy” (6.12).

Tekst i fot. aka

Sentymentalna rozmowa

rawskich kibiców siatkówki

Pamięta Pan jak w siatkówkę

czterdzieści lat temu grano?

No - inne są trochę zasady,

odbija się nadal tak samo.

A pamięta pan złote lata

siatkówki, gdy rządził Gierek?

Wtedy mieliśmy siatkarzy:

Skiba, Wójtowicz, Świderek.

A w latach już dwutysięcznych

znowu grał zespół nieziemski.

Gruszka, Wlazły, Zagumny,

Świderek – przepraszam – Świderski.

A przecież i nasze miasto

siatkówką stoi.

No chyba.

Pamięta Pan takie nazwiska:

Zembowicz, Świderek, Rybak?

Taaak - lecz mimo sław i medali

kołacze się we mnie rozterka:

nie mamy już w kraju trenerów

pokroju Wagnera, Świderka?

A mnie, choć obecni Mistrzowie

błyszczą na tle fajerwerków,

to dziś na boiskach brakuje:

Gawłowskich, Bosków, Świderków.

SUPLEMENT

Co Pan tak z tym Świderkiem?

Czyżby starości objawy?

Nie drogi Panie, bo nasz jest.

To Duma i Sława dla Rawy.

Alojzemu Świderkowi

z okazji spotkania pn. Rawianin Sukcesu - Rawa Mazowiecka 28 listopada 2018

z przyjaźnią Autor – siatkarz amator - Ryszard Wolski