Diagnoza psychologiczna ma na celu znaleźć źródło trudności dziecka oraz dostosować formy terapii, a także wsparcia dla jego rodziców. Diagnozowanie ma charakter wieloaspektowy, opiera się na informacji medycznej o stanie zdrowia dziecka, badaniu logopedycznym oraz pedagogicznym. Wczesne działania profilaktyczne i terapeutyczne przynoszą efekt, ponieważ układ nerwowy małego dziecka rozwija się, jest plastyczny i podatny na zmiany. Dziecko poniżej 3 roku życia nie ma dostatecznie wykształconych ośrodków w mózgu odpowiedzialnych za pamięć. Dzięki intensywnej i bogatej stymulacji, dzieci łatwiej się uczą. Programy interwencyjne umożliwiają im „dogonienie” rówieśników w ich rozwoju przed rozpoczęciem nauki szkolnej, pomagają w obniżeniu stopnia opóźnień w zakresie różnych funkcji i umiejętności. Z konsultacji z psychologiem należy skorzystać w każdej sytuacji wzbudzającej wątpliwości. Poradnie psychologiczno – pedagogiczne służą pomocą dzieciom od ich urodzenia. Diagnoza psychologiczna powinna być nieodłączna w przypadkach gdy: dziecko znajduje się w grupie ryzyka ciążowo – okołoporodowego, ma wykrytą wadę genetyczną lub inną poważną przewlekłą chorobę somatyczną, zauważymy zaburzenia rytmu spania, problemy z jedzeniem. Ponadto niepokój rodziców powinno wzbudzić zachowanie dziecka, które funkcjonuje w swoim świecie i jest mało zainteresowane otoczeniem, nie bawi się zabawkami, unika dzieci, pojawiają się problemy wychowawcze w domu lub przedszkolu.

Niestety zdarza się, że diagnoza stawiana jest bardzo późno, np. przy okazji wniosku rodzica  o odroczenie nauki szkolnej lub gdy pojawiają się u dziecka trudności edukacyjne na początku nauki szkolnej.