– Córka w sklepie z materiałami plastycznymi jest stałą klientką. Na szczęście, póki co, 500 plus nam wystarcza na materiał do lepienia – z rozbawieniem opowiada mama dziewczyny.

Artystyczny nałóg dla rodziny nie jest nadmiernie uciążliwy. Nastolatka sięgnęła po szczególne tworzywo – plastelinę, która nie brudzi, nie uczula, i – co najważniejsze – daje się łatwo uformować oraz szybko wysycha. Uformowana z niej figurka samoistnie twardnieje, zamieniając się w lekką piankę. Nie trzeba jej suszyć czy piec w piekarniku jak w przypadku modeliny. 12 kolorowych woreczków w paczce nie wystarcza Natalce na zbyt długo. Potrafi zużyć nawet 2-3 paczki dziennie.

– Myślałam, że z czasem jej to przejdzie, ale od 2 lat jakoś nie przechodzi – mówi mama dziewczyny.

Ustawionym równo na stole figurkom przyglądamy się uważnie.

– Nie ma dwóch identycznych – zwraca uwagę pan Jarosław, tata nastolatki.

Inspiracje do zabawy nastolatka czerpie z internetu – z gier komputerowych, kreskówek, czasem z książek, jednak najwięcej figurek powstaje z wyobraźni.

– Natalia ma przestrzenną wyobraźnię, no i – co ważne – ćwiczy rączki – zwracają uwagę rodzice. – To jedna z form terapii córki. Natalia zmaga się bowiem z Zespołem Aspergera.

Asperger, jak coraz częściej o zaburzeniu mówią specjaliści, to inny sposób widzenia i interpretowania świata, a także przetwarzania informacji. Zaburzenia te przekładają się na relacje z ludźmi i właśnie tutaj stwarzają najwięcej problemów. Osoby z Aspergerem mogą mieć trudności z pojmowaniem przyjętych norm społecznych, odczytywaniem gestów czy mimiki rozmówcy, rozumieniem sarkazmu. Upraszczając – ich supermoc to szczerość, do której „zwykli” ludzie nie są przyzwyczajeni, traktują jak przejaw agresji.