– Pierwszy starymi autami zainteresował się najmłodszy z nas, Paweł, obecny wójt Cielądza. Jego pierwszym autem była garbata, radziecka „Pobieda”. Natomiast Przemek zaczął od „MG-ika” angielskiego, sportowego auta. Oni mnie do tego wciągnęli, zacząłem z nich najpóźniej, chociaż jestem po szkole samochodowej. Kupiłem białą „Warszawę” 233. Była w opłakanym stanie. Stała w szopie. Praktycznie zostało z niej tylko nadwozie. Razem z Przemkiem rok spędziliśmy w garażu na naprawie – opowiada ich brat cioteczny, Krzysztof Skrętowski.

Przemysław Królak po chwili prostuje – W sumie, pierwszym sprzętem u mnie był skuter „Osa”.

„Warszawa” stojąca przy stacji paliw pochodzi z okolic Tomaszowa Mazowieckiego. Stała w starym garażu. Podkreślają, że teraz nie jest łatwo coś kupić. Przeczesują internet, jeżdżą na giełdę do Łodzi, aby znaleźć coś interesującego. To polowanie na okazje. Wiele osób, zwłaszcza mieszańców Cielądza wie o motoryzacyjnej pasji braci.

– Czasem przychodzi ktoś do mnie na stację i mówi, że ma coś ciekawego, jakąś część. Bywa, że kupuję z myślą o naprawach – mówi Przemysław Królak

On jest głównym mechanikiem. Lakierowanie samochodów już zlecają specjalistom. Największy kłopot sprawia jednak znalezienie fachowca, który zajmie się renowacją wnętrza kabiny. Jeździli nawet do Lublina, tamtejszy tapicer był najlepszy. Mają już kilkanaście starych aut.

– Pewnie z dwadzieścia przewinęło się przez moje ręce. W przeciwieństwie do braci częściej swoje auta sprzedaję. Rzadko też pokazujemy światu naszą kolekcję. Raz pojechaliśmy na zaproszenie proboszcza Lubani. On też jest pasjonatem. Miał starą „Syrenę” 105-tke. O, tutaj mam zdjęcia z 2018 z Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Czasem wyjmujemy, aby się przejechać, po lasować  – uśmiecha się Krzysztof Skrętowski.

Zapewniają, że oni starają się odnowić auta w oparciu o oryginalne części. Narzekają na przepisy, które zobowiązują do zmiany tablic rejestracyjnych, a przecież stare tzw. czarne blachy mają dla miłośników przeszłości ogromne znaczenie.

– W przypadku tej „Warszawy” wystarczą trzy dni pracy, by ruszyła. Tylko czasu brakuje – tłumaczy pan Przemysław.

Bliscy już z wyrozumiałością patrzą na ich „zakręcenie” na punkcie czterech kółek.

– W przypadku Przemka jego żona nie protestowała, zaś moja przywykła. Teraz jak widzi lawetę przed bramą przyjmuje to z wyrozumiałością – mówi pan Krzysztof.

A dzieci, młode pokolenie poszło w ślady ojców?

– Pozwalamy im jeździć obok na fotelu obok – śmieje się Przemysław Królak i poważnie dodaje – Zuzia, córka ma obiecanego na 18-tkę małego fiata 126 p, malucha. Oczywiste, to nie będzie auto do codziennej jazdy.