–  To nie fair byśmy jedli mięso z tych zwierząt –  mówi.

–  Wykup konia gospodarskiego kosztuje 10 złotych za 1 kilogram minus 15 procent kości –  podkreśla Agata Geilke.

–  To smutne ale na takie zwierzę gospodarskie nie mamy dotacji z państwa –  dodaje zarządzająca Pegasusem.

Tam wolontariusze robią wszystko by ratować zwierzęta. Pani Agata na początku pandemii była zmuszona wziąć kredyt by mieć pieniądze na rachunki, karmę i lekarzy dla zwierząt.

Teraz w schronisku przebywa 90 koni, bardzo doświadczonych, często są chore, wymagają terapii. Oprócz wyjątkowej Emilki Wiśniewskiej każdy może wesprzeć schronisko wpłacając datek na konto na rzecz zwierząt ze Schroniska Pegasus mBank: 09 1140 2004 0000 3502 7983 1182

Pegasus od 2002 roku ratuje konie przed katorżniczą pracą, zaniedbaniem i śmiercią. Pod skrzydłami azylu schronienie znalazły także osły, kozy, lamy, koty i psy. Jedne zadomowiły się na wiele lat, inne były tylko przez chwilę. Wszystkie uratowane od koszmaru wielogodzinnego transportu do rzeźni, ocalone przed bezdomnością, każde wyniszczone i chore. Niekiedy walka toczy się tylko o kilka ostatnich chwil. Jednak są to dni w ciepłe, bez bólu i strachu. Dlatego zawsze warto pomagać. Przez prawie dwadzieścia lat działalności udało się ocalić setki zwierząt. Uratowane konie przyjeżdżają do schroniska gdzie, otoczone troskliwą i fachową opieką, dochodzą do zdrowia i uczą się ufać człowiekowi. W Musułach schronienie znalazły konie, kuce, osiołki, kozy, lamy oraz kilka psów i kotów. Zwierzęta mają do dyspozycji 30 hektarów pastwisk, stajnie i wiaty.

Mieszkańcy azylu wymagają szczególnej troski, gdyż większość z nich doświadczyła znęcania, cierpień. Dzięki współpracy aktywistów ze specjalistami z zakresu weterynarii, fizjoterapii, zoopsychologii udaje się sprawić, że większość zwierząt ponownie zaczyna ufać ludziom.

–  Prowadzimy politykę odpowiedzialnego ratowania zwierząt. Staramy się by zwierzętom pod opieką schroniska niczego nie brakowało. Uważamy, że jesteśmy odpowiedzialni za ich los do końca ich dni – podkreśla Agata Geilke.