Dziś ubiera siebie i wnuki – robi bluzki, narzutki, płaszcze. Wnuczce wydziergała strój do chrztu. Rękodzieło gospodyni znajduje się w każdym pomieszczeniu domu pani Eli.

– To jest firanka zrobiona przeze mnie – pokazuje dekoracje okna w swoim domu. – Richerieu – zwraca uwagę.

Jej miłość do ręcznych robótek narodziła się kilkadziesiąt lat temu. Wspomina, kiedy to jako kilkunastoletnia dziewczynka, u wnuczki sąsiadki podpatrzyła zimową czapkę, ręcznie zrobioną. Metodą prób i błędów, udało jej się zrobić podobną. Przy okazji przekonała się, że to jest coś, czego chciałaby się nauczyć.

– To jest na tyle fajne, że mam tylko nitkę i kawałek drutu i z moją niewielką pomocą prace powstają niemal same – mówi. – Wciągnęłam się – przyznaje.

40 lat temu zapisała się na kurs haftu maszynowego, nie ukończyła go jednak z powodu wybuchu stanu wojennego.

Pani Ela na szydełku, z kordonka, wyczarowuje serwetki, obrusy, firany, ale też liczne dekoracje – filiżanki, parasolki, laleczki. Robi prace płaskie i przestrzenne. Na święta Bożego Narodzenia zrobiła piękną choinkę wypełnioną śnieżnobiałymi ozdobami.

– Właściwie robótki robię w każdej wolnej chwili, a zimą, kiedy wieczory są dłuższe, prac powstaje najwięcej – mówi artystka.

Zmieniał się asortyment wykonywanych prac. Kiedy na świecie pojawiły się córki, zaczęła robić dla nich ubrania.

Nowością w świątecznym warsztacie pani Eli są dekoracje na piku – świeczki, choinki, aniołki, bombki ze żłóbkiem w środku i inne. Wszystko to niepowtarzalne rzeczy.