Jakiego przestępstwa dokonał zacny obywatel miasta, doktor Walery Ossowski (1860-1941)? Tytuł w „Przeglądzie Wieczornym” sprzed 94 lat brzmiał: „Za znęcanie się nad pieskiem ukarano doktora w Skierniewicach”. Dlaczego gazeta zdecydowała się opisać zdarzenie na swoich łamach? Autor tekstu tak to tłumaczy: „Zdarzają się, dość często, wypadki, iż, szczególniej ciemni kmiotkowie lub ludzie, stojący pod najniższym szczeblem kultury, znęcają się nad zwierzętami, znajdując w tem jakąś sadystyczną rozkosz, ale dotychczas kroniki nie zanotowały, by znalazł się inteligent, człowiek z wyższem wykształceniem, doktór medycyny, któryby stanął przed sądem i został ukarany” za znęcanie się na zwierzętami.

Jak czytamy w artykule doktor Walery Ossowski „z natury nie lubiąc psów gonił po podwórzu psa, a kiedy go dogonił, kopnął go nogą kilka razy oraz że umyślnie znęcał się nad psem”.

Z artykułu nie dowiadujemy się, gdzie dokładnie doszło do przestępstwa. Być może było to w okolicach zamieszkania doktora Walerego Ossowskiego. Z listy uprawnionych do głosowania do Rady Izby lekarzy członków Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej, zamieszkałych w województwie warszawskim zamieszczonej w „Dzienniku Urzędowym Województwa Warszawskiego” z 1925 roku jako adres zamieszkania lekarza podana jest ulica Pamięcka 1 (dzisiejsza ulica Żwirki). Być może, gdzieś w tej okolicy doktor kopnął szczeniaka.

Lekarz nie uniknął kary

Sąd powiatowy w Skierniewicach skazał „wroga zwierząt” na karę grzywny. Zasądzona kara, jak i sam proces, wynika z Rozporządzenia Prezydenta Rzeczpospolitej z 22 marca 1928 roku o ochronie zwierząt. Artykuł czwarty tegoż rozporządzenia mówi, że osoba znęcająca się nad zwierzętami podlega „karze grzywny do 2000 złotych, albo karze aresztu do sześciu tygodni, albo obu karom łącznie”. Co ciekawe podobnej karze podlegał również właściciel zwierzęcia, który świadomie pozwolił nad znęcaniem się nad zwierzęciem. W skierniewickim zdarzeniu nie było takiego przypadku, bo gazeta z pewnością odnotowałby fakt ukarania również i właściciela psa.

Autor artykułu w „Przeglądzie Wieczoru” kończy tekst: „Skierniewice, miasto spokojne, znane dotychczas w Polsce ze stacji kolejowej – mają się wreszcie kim poszczycić! Prawdziwy „biały kruk”.

Na ówczesnych skierniewiczan wyrok nie zrobił wrażenia lub doktor Walery Ossowski okazał skruchę. Już w następnym roku znalazł się wraz z żoną Julią Ossowską w składzie komitetu jubileuszowego obchodów pięćdziesięciolecia Ochotniczej Straży Pożarnej w Skierniewicach.