Ubiegłoroczni maturzyści nie mieli łatwo. Ich przygotowania do egzaminu przypadły na czas strajków nauczycieli. Tegoroczni od marca nie chodzą do szkoły, próbny egzamin pisali zdalnie.

CZYTAJ RÓWNIEŻ "Wściekły jak tegoroczny maturzysta"

– Dla tegorocznych maturzystów niewątpliwie gorszy od stresu maturalnego był ten stan niepewności i możliwości dalszego planowania swojego życia – przyznaje Ewa Marat, skierniewiczanka, która maturę zdawała w 1995 roku. - Wiele tygodni żyli w stanie zawieszenia, z zaburzonym poczuciem bezpieczeństwa. Z pewnością trudno było im skupić się na nauce i myśleć o przyszłości – dodaje.

– Trudno wyobrazić sobie, co czują. Wraz z egzaminem ich wejście w dojrzałość tak się niefortunnie opóźniło – dodaje Joanna Jaworek.

Skierniewiczanka wspomina swoją maturę, którą zdawała w 1989 roku. Z języka polskiego napisała pracę na 23 strony, kolejną – liczącą kilka stron, napisała proszącej o pomoc koleżance siedzącej z tyłu. Jeszcze innej sprawdziła błędy w wypracowaniu. A wszystko to w czasie 3 godzin egzaminu!

– Uczniowie nie przyszli na egzamin ubrani na galowo, ale mieli na sobie, jak co dzień w szkole mundurki, białe koszule i krawaty… no może koszule były trochę lepiej na egzamin wyprasowane – opowiada.

Demokracja, wolność słowa, transformacja polityczna i gospodarcza – rok 1989, kiedy zdawała egzamin, przyniósł dużo zmian w Polsce. Te dawały nadzieję na lepsze życie, lepszą przyszłość szczególnie dla młodych ludzi. Joanna Jaworek kończyła Technikum Kolejowe Ministerstwa Komunikacji im. J. Rabanowskiego w Warszawie, uznawane wówczas za najlepszą średnią szkołę techniczną w stolicy.

– Matura wtedy nie była jeszcze przepustką na dobre studia, była – powiedzmy – połową przepustki, ponieważ na uczelnie wyższe obowiązywały odrębne egzaminy – wspomina.

– Pisemna matura była obowiązkowa z języka polskiego i matematyki, nie było rozszerzeń, przedmiotów dodatkowych. Był maj, kwitły kasztany, a egzamin przeprowadzony był w sali gimnastycznej. Poprzedzony był powtórzeniami. Byłam zwolniona z ustnego z polskiego, więc nie zakuwałam po nocach, a matura z matematyki to był zestaw zadań z całego cyklu nauczania w szkole średniej. Na pisemnych pomagaliśmy sobie wzajemnie, sama napisałam kilka poufnych karteczek z rozwiązaniami. Z języka polskiego było wtedy do napisania wypracowanie na wybrany temat, do wyboru było kilka tematów. Była możliwość pisania pracy „na brudno”, a następnie przepisania do czystopisu. Pamiętam, że zapisałam 23 strony A 4 i gdy oddawałam pracę, moja polonistka zażartowała, że nie ma zamiaru sprawdzać tak długiego wypracowania.

Jak wspomina, bardziej niż pisemne, przeżywała egzaminy ustne.

– Zdawałam język rosyjski. Mogłam go nie zdawać, ale chciałam się sprawdzić przed egzaminem na studia, na które wybierałam się do Moskwy. Zdawałam go ze łzami w oczach, bo oto kończył się etap edukacji w szkole średniej, czego bardzo żałowałam. Dzisiaj, w czasach „zarazy” doceniam, że w moich czasach wszystko było przewidywalne, możliwe do zaplanowania, współczuję tegorocznym maturzystom, że ich wejście w dojrzałość tak się niefortunnie opóźnia. Obawa przed nieznanym jutrem spędza sen z powiek i trudno wyobrazić sobie, co czują wobec egzaminu, którego data jest nieznana – kończy skierniewiczanka.

MOŻE CIĘ ZAINTERESOWAĆ: "Kacper Głąbiński wybitny maturzysta z Mszczonowa"